Het vissersdorp, dat bestaat uit een reconstitutie van rieten hutten oftewel « barraques » (uit het catalaans « barraca » in het enkelvoud….) vormt een uitzonderlijk geheel dat niet de pretentie heeft een vertegenwoordiging van het verleden te zijn maar, integendeel, een levend eerbetoon aan de know-how van de mannen en vrouwen die Port-Barcarès » uitgevonden » hebben. Dit « dorp » biedt tevens onderdak aan permanente en tijdelijke tentoonstellingen, er kunnen traditionele catalaanse feesten georganiseerd worden. Ook is er een terrein voor de restauratie van barken met latijnzeilen.
Het « vissersdorp » van vandaag werd nagecreërd op aandrang van Alain Ferrand tijdens zijn eerste ambtstermijn. Ietwat in de vergeethoek geraakt tot in 2007 besluit de toenmalige burgemeesteresse, Joëlle Ferrand, de locatie aan de vereniging VELATINA toe te vertrouwen, zodat het geheugen van de oprichters van Port-Barcarès bewaard blijft.
Vandaag de dag getuigt het vissersdorp van de wil van de gemeente om haar roots en de eeuwenoude kennis van enkele nog steeds overlevende oorspronkelijke inwoners van Barcarés in stand te houden. (De transmissie van de eeuwenoude bouwtechnieken aan de jongere generaties heeft plaatsgevonden tijdens de reconstitutie van het vissersdorp). Dit uitzonderlijke geheel heeft niet de pretentie het verleden te vertegenwoordigen maar eerder een levend eerbetoon te zijn aan de know-how van de mannen en vrouwen die Port-Barcarès » uitgevonden » hebben. Tot in de jaren 1950 bestonden er nog vele vissershutten op de oostoever van de Grau Saint Ange. Deze vaarverbinding tussen het kustmeer en de zee maakt het de vissers (in eerste instantie seizoensarbeiders) mogelijk zich definitef aan de kust te vestigen. Port-Barcarès wordt steeds groter en de komst van de trein « Mata Burro » = « ezeldoder » op de spoorlijn tussen Perpignan en Barcarès biedt de mogelijkheid zich te ontwikkelen tot één van de belangrijkste kustplaatsen. .De » missie Racine » geeft gestalte aan de concrete ontwikkeling van onze dynamieke badplaats die vandaag niet te ontkennen is …